1. Moniko zapoznałam się pokrótce czym zajmujesz się zawodowo poza pisaniem bardzo cię proszę przybliż Naszym czytelnikom swoją osobę.
Z wykształcenia terapeuta pedagogiczny. Skończyła też Edukację wczesnoszkolną i przedszkolną. Żona i matka dwóch synów. Wrażliwiec i optymistka. Przyjaciółka wszystkich odczuwających istot we Wszechświecie. Wytrwała i konsekwentna aż do „do bólu”.Aby nie utonąć w oceanie przemyśleń i refleksji – pisze, jednocześnie wypełniając kolorami kontury swojego istnienia.2. Czy praca, którą wykonujesz to Twoja pasja, bo myślę sobie że praca z dziećmi z autyzmem czy z innymi obciążeniami wymaga wielu pokładów pozytywnych uczuć, emocji, tego nie da się robić ot tak prawda?
Praca jest dla mnie bardzo ważna. Każde z dzieci w terapii traktuję jak „czystą kartę” na której można wiele zapisać. W działaniach skupiam się na mocnych stronach dzieci. Słucham Nie zaprzeczam uczuciom. Wspieram. Chwalę. Stawiam granice. Jestem konsekwentna.3. Patrząc na Ciebie czuję ciepło, troskę, opiekuńczość i optymizm . Jaką jesteś osobą? Czym kierujesz się w życiu?
Jestem osobą pozytywną i zadaniową. Zdecydowanie wolę działanie od tzw. „rozkminiania”.4. Masz ulubione motto, cytat którym kierujesz się w życiu?
Moje ulubione niektóre motta, myśli, sentencje: „ miłosierdzie przed sprawiedliwością” P.Św., „nie porównuj się z innymi, bo staniesz się próżny lub z gorzkniały” (fragm..Desiderata Max Ehrmann), C.P. Estes – „ przygotowanie dobrego miejsca powoduje przypływ twórczych sił”; „we wszystkich żyje głos natury, który szepcze: zostań tu tak długo, jak trzeba…zostań, dopóki nie przywrócisz sobie nadziei, aż porzucisz śmiertelny chłód i obronne półprawdy, zostań, aż zobaczysz, co jest dla ciebie dobre, aż się wzmocnisz, aż podejmiesz decydującą próbę, zostań, aż dojdziesz do mety, nieważne, jak długo to potrwa”; lekcje Rumiego perskiego poety, prawnika i teologa sufickiego - m.in. „nie bądź zadowolony z opowieści jak potoczyły się losy innych ludzi, rozwijaj własną opowieść”; „bądź latarnią albo łodzią ratunkową, albo drabiną”, pomóż uleczyć czyjąś duszę; „wczoraj byłem sprytny, więc chciałem zmienić świat, dzisiaj jestem mądry, więc zmieniam siebie”;itp.
5.Muszę przyznać, że po przeczytaniu książki „Struny pragnień” wylałam morze łez….Książka wywarła na mnie ogromne wrażenie, musiałam ją przepłakać, na swój sposób zrozumieć.Bardzo żałuję, że dopiero teraz ją przeczytałam, jaka szkoda że nie miałam takiej możliwości w momencie kiedy ja toczyłam bój o moje dziecko. Teraz dopiero widzę jak bardzo się zatraciłam się i zapadłam w sobie w tej walce.Czy zdarzają się podobne opinie, reakcje rodziców,którzy zmagają się z takimi sytuacjami?
Tak. Wiele osób dziękuje za powieść „Struny pragnień”. Czytelnicy twierdzą, że to poradnik, powieść” z przesłaniem. Mówią też, że książka otwiera oczy, uczy tolerancji, empatii, zrozumienia. Dziękują za uświadomienie im faktu, że za przyczyną złego zachowania dzieci może się kryć poważne zaburzenie.6. Szczęście co to dla Ciebie znaczy?
. Szczęście – to dla mnie: możliwość zrealizowania siebie; wsparcie i obecność bliskich mi osób; życie duchowe; praca, którą lubię; dzielenie się talentami; wydobywanie talentów z innych; spotykanie mądrych ludzi, którzy pomagają żyć, ubogacają; czytanie ciekawych książek, odwiedzanie fascynujących miejsc, obecność zwierząt, przebywanie wśród przyrody; dobra kondycja; zdrowie.7. Co chcesz przekazać czytelnikom poprzez swoje książki?
Chciałabym, by po przeczytaniu moich książek ludzie mieli poczucie sprawstwa tzn. żeby czuli, że mają wpływ na swój los, żeby słuchali tego, co im w duszy gra. Przedstawianie ludzi, którzy mają podobne rozterki ma pomóc zrozumieć, że jesteśmy do siebie podobni i że możemy sobie wzajemnie pomagać. Zależy mi, aby ludzie doceniali i rozwijali swoje talenty, obdarowywali nimi. Aby zachwycali się pięknem przyrody, dostrzegali w nich rytmy, ich wpływ na nasze życie. Ale też chciałabym uświadamiać, że zmiany przychodzą wtedy, gdy jesteśmy na nie otwarci i że mimo, iż nie są łatwe, często warto podjąć to wyzwanie.8. Jak reagujesz na recenzje , komentarze ma temat swoich książek? Kto był pierwszym recenzentem książki?
Nikt do tej pory nie wypowiedział się negatywnie na temat „Strun pragnień”, ale książka wywołuje różne emocje. I o to chodzi. Mam nadzieję, że moja powieść ma w sobie więcej pozytywów niż negatywów.9. Czy masz swoje magiczne miejsce do , którego lubisz wracać?
Tak. Jest kilka takich miejsc, do których lubię wracać. Jestem typem sentymentalnym.10. Jak wygląda Moniko Twój zwykły dzień? Czy pogodzenie pisania z codziennymi obowiązkami jest trudne?
. Mój normalny dzień - układam plany tak, by starczyło mi czasu na to, co najważniejsze: rodzinę, czas dla siebie, obowiązki, pracę, przyjaciół. Jestem osobą zdyscyplinowaną. Kiedy mi się nie udaje wszystkiego zrealizować, odpuszczam. Pozwalam sobie na nicnierobienie.11. Czy któreś czytane przez Ciebie książki innych autorów stały się inspiracją dla Twojej twórczości?
Inspiracja książkowa podczas pisania – wymieniam tylko te pozycje, które przychodzą mi do głowy od razu: „Biegnąca z wilkami” Clarissa Pincola Estes, „Sekretne życie drzew” Peter Wohlleben, Tolkien, poradniki o pisaniu – dużo ich było i ciągle są - Kinga, Bondy, Winiarskiego. Ostatnio R. Mroza „ O pisaniu na chłodno”.12. Ukochana książka z dzieciństwa?
Ulubione książki z dzieciństwa: „Wielka przygoda małej Zosi” Barbary Lewandowskiej wiersze Brzechwy, Tuwima, „Baśnie Andersena”„Dzieci z Bullerbyn” Astrid Lingren, „Ania z Zielonego Wzgórza” Lucy Maud Montgomery - wszystkie części – nie jestem oryginalna.13. Co lubisz czytać i przy jakim gatunku odpoczywasz , relaksujesz się ?
Lubię czytać książki, które mają przesłanie, które mną targają i coś ważnego po sobie pozostawiają. Są to powieści psychologiczne, poetyckie, w których realne życie przeplata się z fantastyką. Nie są to książki łatwe. Zdecydowanie takie wolę. Wymienię tylko niektórych ulubionych autorów. Uwielbiam Andy Garcia Margueza, Tolkiena, C.S.Lewisa, Raymonda Carvera, Alana Edgara Poe, Murakami, Annę Janko. Lubię też W. Szekspira, A. Czechowa, L.Tołstoja, B.Prusa, H.Sienkiewicza, Dostojewskiego, niektóre książki J. Bator, I. Karpowicza, R. Ligockiej, M. Nurowskiej, Kapuścińskiego, W. Whartona, D. Lessing, D. Lodga, A. Munro, J. Saramago, i wielu innych autorów. Lubię też poezję: Staffa, M. Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej, Herberta.14. Jak długą drogę musiałaś przejść przed wydaniem swojej książki? Co czułaś wiedząc ,że wkrótce zobaczysz swoją książkę na półkach w księgarniach?
Losy wydawnicze - walczyłam o swoją książkę kilka lat. Wspierali mnie w tym bliscy i przyjaciele. Kilka razy chciałam zrezygnować z wydania. Kilka razy też byłam bardzo bliska jej wydania, ale nie mogłam zgodzić się np. na złe warunki umowy, dlatego też czas wydania ciągle się wydłużał. Czekając na tę chwilę pisałam nową powieść. Radość jaka towarzyszyła mi kiedy trzymałam „Struny pragnień” w dłoniach, trudno opisać. Wyrażałam to łzami szczęścia.15. Moniko zdradź Nam czytelnikom jakie są dalsze plany pisarskie, co dla Nas szykujesz???
Plany na przyszłość – pisanie kolejnych powieści, może kiedyś wydanie opowiadań. Bohaterką następnej w kolejności powieści będzie pielęgniarka, która otrzymuje od losu niespotykane predyspozycje. Życie pokaże czy będą one dla niej darem czy może przekleństwem. Będzie to powieść o poszukiwaniach swojego miejsca na ziemi, o błądzeniu, o ludziach odważnych, podążających za wewnętrznym głosem.
