Zdecydowanie uwielbiam książki, które poruszają ważne, choć trudne sprawy. Takie, które pozostawiają po sobie ślad i zmuszają do refleksji. Taką pozycją jest z pewnością "Bardziej kochać siebie" autorstwa Aleksandry Sztorc.
Kiedy otrzymałam propozycję Patronowania powieści, czułam ogromne podekscytowanie,
ale i strach. Obawiałam się zmierzenia z taką historią. Czułam, że nie będzie to łatwa przeprawa,
ale zdecydowanie przeznaczona dla mnie.
Przechodziłam przez bardzo trudny moment w życiu, problem dotyczył alkoholizmu w rodzinie.
Czytając wyciągałam wnioski, analizowałam
i podświadomie myślałam jak rozwiązać swój problem. Myślę, że opisana historia bardzo mi pomogła spojrzeć na pewne sytuacje z innej perspektywy, była dla mnie swoistym zderzeniem się z traumatycznymi przeżyciami bohaterki.
Życie młodej Zuzanny Kaczmarek naładowane jest traumatycznymi przeżyciami.
Jako "Dorosłe Dziecko Alkoholików" boryka się
z wieloma obciążeniami. Depresja, odrzucenie przez najbliższych, przemoc, brak akceptacji to tylko wierzchołek ogromu nagromadzonych problemów.
Jak będzie próbowała sobie poradzić i odnaleźć pokłady miłości, akceptacji samej siebie,
uwierzyć we własne siły i możliwości?
Czy będzie w stanie na czas przyjąć pomoc jaką zostanie jej ofiarowana?
Każdy rozdział opatrzony jest tytułem
i rokiem w jakim jest osadzony.
Towarzyszymy Zuzannie na różnych etapach życia. Czytając niejednokrotnie płakałam i odczuwałam jej cierpienie. Współczułam jej i jednocześnie podziwiałam jej odwagę i próbę zmierzenia się
z przeciwnościami.
Każdego dnia słyszymy o problemach
z alkoholizmem, ale nie zawsze mamy świadomość co przeżywają najbliżsi. Jakim piętnem obarczone są dzieci alkoholików.
Zdecydowanie zachęcam Was do przeczytania tej historii. Nie jest ona łatwa i przyjemna, ale zdecydowanie potrzebna.
Gratuluję autorce podjęcia się poruszenia tak trudnego zagadnienia, dla mnie - MISTRZOSTWO.
Dziękuję.
