Druga część cyklu "Dwór w Zeleszycach"
ponownie przeniosła mnie do małej wsi o nazwie Bieluń, do Dworku i opuszczonej chatki.
To jak powrót do zaprzyjaźnionych bohaterów.
Z ogromną radością poznawałam dalszą historię w książce "Poplątane ścieżki" Agaty Sawickiej.
Julianna nadal mieszka z babcią Nusią, pracuje jako przewodniczka w Dworze jest zakochana i kochana. Czuje, że wreszcie znalazła swoje miejsce na ziemii, choć ma świadomość, że będzie musiała podjąć co dalej ze studiami, zmierzyć się z rodzicami.
W związek z Danielem wkrada się niepewność od momentu pojawienia się dawnej miłości Dagmary,
z którą pracuje.
Czy związek przetrwa i czy obawy dziewczyny będą uzasadnione?
Co kryje się za pojawieniem Dagmary?
Bardzo zaintrygował mnie wątek z przeszłości miłości Nusi i radzieckiego żołnierza Griszy.
Miłość, która od początku nie jest akceptowana przez rodzinę kobiety, napotyka liczne kłopoty.
Jednak w myśl "Zakazana miłość smakuje najlepiej" wybucha gwałtownie i trwa.
Niestety zakochani zostają rozdzieleni w wyniku wojennych zawirowań.
Czy będzie im dane jeszcze się spotkać?
Poznajemy dalsze zapiski pamiętnika Emilii
i jej historię.
Czy jej niespełniona miłość do Wiktora,
wojenna tułaczka, poszukiwanie ukochanego znajdą swoje szczęśliwe zakończenie?
Muszę przyznać, że czytałam zapiski ze łzami w oczach, niekiedy zalewałam się łzami.
Z zaskoczeniem śledziłam pojawienie się spadkobierców Zaleszyckich . Próbują przejąć Dwór, aby przekształcić go w hotel.
Czy podstępny plan się powiedzie?
Autorka znakomicie wplotła w powieść wątek sensacyjny, jednak nie zdradzę nic więcej
odkryjcie go sami.
Książka ukazuje jakimi krętymi ścieżkami toczy się życie. Pięknie ukazana jest miłość, szacunek i dobro.
Do czytania koniecznie przygotujcie sobie zestaw chusteczek, z całą pewnością się przydadzą.
"Miłość to gotowość do poświęceń dla drugiej osoby, to stawianie jej dobra wyżej niż własnego.
Takiej miłości człowiek uczy się całe życie.
Taka miłość to skarb."
