Dziś miałam możliwość przeczytania dwóch opowiadań autorstwa Jacka Tarana
"Sztuka życia" i "Sezon na werandowanie".
Pierwsze z nich przedstawia wędrówkę ulicami Starego Miasta pary zakochanych brzemiennej Miry i Josifa w poszukiwaniu schronienia.
Ukazane jest przepiękne oblicze miłości, wsparcia, opiekuńczości w czasach pandemii.
W obliczu odebrania ludziom wolności, pozbawiając ich szczęścia i powodów do radości skazuje ich na marny los.
Po przeczytaniu rozmyślałam ile jesteśmy w stanie poświęcić w imię miłości, w poszukiwaniu bezpieczeństwa naszych bliskich?
W obecnej sytuacji opowiadanie ma ogromną moc i niesie przesłanie.
"Pamiętaj, że nie można się załamać. Nie można myśleć, że to jest jakieś piekło bez wyjścia.
To po prostu życie. Trudne i złe, ale to też jest życie."
Kolejne opowiadanie "Sezon na werandowanie" to słodko-gorzkie życie pensjonariuszy Domu Opieki, napisane jest w humorystyczny sposób, aczkolwiek traktujący o osobach starszych, wymagających opieki i zależnych od swoich opiekunów.
Czytając jedno pytanie kołatało mi się po głowie- gdzie jest Stefan, który pewnego dnia znika?
Zaczynają dziać się przeróżne nie wyjaśnione zmiany, znikają kolejne osoby.
Nikt z personelu nie informuje o powodach zmian, zostają tylko przypuszczenia.
Czy dowiemy się co stało się ze Stefanem?
Jak kończy się ta historia?
Na jaki krok zdecydują się dwóch łaknących wolności starszych Panów?
Serdecznie zachęcam do przeczytania opowiadań, które są do pobrania za darmo ze strony
