Bardzo lubię sięgać po kilku tomowe powieści,
a jeszcze bardziej lubię kiedy nie trzeba czekać
długo na kolejny tom.
W czerwcu nakładem Wydawnictwa Szara Godzina ukazała się pierwsza część cyklu W dolinie Narwii "Zadziorna baronówna" autorstwa
Urszuli Gajdowskiej. Powieść wywołała we mnie pozytywne odczucia, dostarczyła mnóstwa emocji, ciekawych i niesamowitych doznań.
22 września nakładem ukazała się druga część
"Panna bez majątku". Okładka jest przepiękna,
a treść wciąnęła mnie w zaskakujące sytuacje.
Małgorzata jest najmłodszą z sióstr Strzeleckich.
Ma opinię oczytanej, ciekawej świata i nieco odbiegającą swoim zachowaniem od ogólnie przyjętych zwyczajów. Zawsze była porównywana do starszej siostry, strojona na jej podobieństwo.
Trafia do dworu stryja, aby w spokoju spędzić lato
i umilić czas ciotce Helenie.
Czas płynie spokojnym rytmem, jednak do czasu.
Pewnej nocy postanawia schłodzić się zażywając
kąpieli w jeziorze. Zaskakujące spotkanie z baronem Ksawerym Wigurą w dość nietypowej sytuacji jest początkiem znajomości.
Oboje walczą z ograniczeniami i słabościami.
Małgorzata mierzy się z kompleksami swej urody,
jest niesamowicie skromną kobietą, skrywa się pod nijakimi strojami.
Ksawery nieporadny w stosunku do kobiet,
w momentach stresujących jąka się.
Oboje są tacy naturalni, prawdziwi przez co stają się dla czytelnika kimś bliskim.
W okolicy dzieją się tajemnicze zjawiska, które starają się rozszyfrować.
Odkrywają tajemny tunel, kradzież celtyckich manuskryptów i inne niespodziewane
i przyprawiające o dreszcz niepokoju zdarzenia.
Jak rozwinie się znajomość tej dwójki pozornie nieśmiałych ludzi?
Czy ulegną czarowi rodzącego się uczucia?
Całość doprawiona historycznymi faktami takimi jak słabością lorda Byrona do kolekcjonowania pukli włosów, ciekawe prawda?
Muszę przyznać, że czytając spędziłam cudowny czas. Nie pozostaje mi nic innego jak tylko czekać na trzecią część cyklu. Gorąco polecam.
